zondag 12 april 2015

Eerste keer rijden met WOL

We waren uiteindelijk met 7 ligfietsers deze zondagmorgen in Gits aan de kerk. Vijf velomobielen, een trike een een semi lage ligger.

Het weer zat bijzonder mee!

Voor mij was het de eerste keer dat ik 't Witje op zondag uit de garage haal. Eerlijk, ik had er lang over getwijfeld of ik dit wel zou doen. Maar ik wou eens andere ligfietsers gaan ontmoeten. Bovendien zat het weer bijzonder mee.

Hans was als inrichter reeds aanwezig toen ik op het kerkpleintje kwam aangereden. Na een fijne ontmoeting volgde ook de rest van de gezellige bende. De gele Quest had wat problemen met een lekkende rechter voorband. De route werd uitgedeeld en we konden vertrekken.

De knooppunten

De rit zelf was heel gezapig, men paste zich aan aan de traagste en we lieten zelfs de wielertoeristen met rust die ons fier voorbij staken. Onze route vervolgde zich van Gits naar Kortemark en dan weer via Roeselare naar Gits, kort gezegd. Voor wie het gedetailleerd wil of zelf eens de route wil doen als je in de streek bent, hier de knooppunten: 3, 4, 43, 45, 31, 66, 33, 34, 37, 79 (tot aan de St Michielskerk), 77, 78, 26 (na de viaduct rechtdoor blijven volgen), 28 (steeds rechtdoor tot aan de start)

Veiliger in mijn velomobiel

De meesten gebruiken hun velomobiel zoals ik voor het woon-werk verkeer. De gele Quest zou er inmiddels al meer dan 50000 km op zitten hebben. De velomobiel wordt dan ook terecht als tweede auto aanzien en men verbaast zich er dan ook over dat niet meer mensen in een velomobiel rijden. Er zijn wel steeds meer velomobielen maar echt doorbreken doet het niet, en dat is jammer. Dit heeft veel te maken met associatie denk ik, men vergelijkt teveel met de gewone fiets en de racefietsen. Terwijl de ligfiets buiten enkele technische overeenkomsten iets totaal anders is. Men kent het niet en er hangt een negatief beeld rond, te laag, te duur, te gevaarlijk... Daarbij gaat men zich vooral gaan afvragen hoe snel het ding gaat, ok het kan iets sneller, soms veel sneller... maar dat hoeft niet altijd en eigenlijk is dat niet het belangrijkste. Voor mij was het comfort en de bescherming tegen minder goede weersomstandigheden minstens even belangrijk dan de snelheid.  Wind tegen?? , zadelpijn??, pijn aan de polsen?? Het hebben van een beter overzicht terwijl je rijdt, je houding is ook meer natuurlijk dan op een racefiets waar je de helft van de tijd je voorwiel ziet en je hoofd in je nek moet leggen om vooruit te kunnen kijken. Je hebt een stabielere wegligging, behalve in de bochten, maar in de praktijk valt dat ook goed mee. Ik voel mij stukken veiliger in mijn velomobiel dan op een racefiets.
En als je dan op je bestemming bent, geniet je nog even na in je stoeltje. Heerlijk!

We hebben dan toch maar ons comfortabel ligfietsstoeltje geruild voor een aangenaam terrasje, om deze toch wel geslaagde rit af te sluiten. Voor herhaling vatbaar!

Bedankt Hans! Bedankt WOL!


woensdag 1 april 2015

Waar blijft de lente?

Enkele weken terug dacht ik eindelijk lente, 's Morgens weer licht en genieten van het rijden met een opkomende zon. Het vrolijke fluiten van de vroege vogeltjes. Maar dat lijkt nu alweer voorbij het is weer frisser geworden en de zon maakt plaats voor grauw en grijs en gure noordoosten wind.
Ik hoopte op het paasweekend, we gaan zelfs kamperen dit weekend, maar ik vrees er een beetje voor.
Maar we zijn begin april en het kan alleen maar beter worden,...